Bukowiec

Bukowiec Historia

Pierwsze zapiski o jeziorze Bukowiec, nazywanym w całej historiografii niemieckiej jako Buchholz See, pochodzą z roku 1475 kiedy to rycerz Christoph von Polentzk polecił, dla upamiętnienia swojego ojca, rozbudować kaplicę w świdwińskim kościele Upiększyć ufundowany przez swego ojca ołtarz za 300 reńskich guldenów (równowartość zarobków za ponad 20 lat pracy jednego parobka na polu). Ponadto nad jeziorem Bukowiec, poza miastem na dobrach rycerskich (Doberitz), wybdował kaplicę która znajdowała się od miasta w takiej samej odległości jak Góra Kalwarii od Jerozolimy. Następnie podczas wojny siedmioletniej na terenie okolic jeziora Bukowiec w latach 1759-62 stacjonowały oddziały rosyjskie poza oficerami, którzy byli zakwaterowani w mieście na koszt mieszczan. W 1845 roku kolegium miejskie postanowiło odsprzedać niezagospodarowane tereny wraz z jeziorem, a w dokumentach z roku 1855 roku odnotowuje się wzmiankę o zawaleniu sztolni, którą prawdopodobnie próbowano odbudować, ale nie doszło to do skutku.

Od XIX wieku wraz z dynamicznym rozwojem miasta jezioro Bukowiec stało się popularnym miejscem spędzania wolnego czasu przez miejscową ludność. Od czasu, kiedy na Pomorzu partia nazistowska zaczęła być coraz bardziej popularna, na terenach koło jeziora został założony obóz szkoleniowy bojówek partyjnych NSDAP, czyli SA - Sturmabteilung. W połowie lat trzydziestych został on przejęty przez inną organizację nazistowską RAD - Reichsarbeitdienst, służbę pracy Rzeszy, która spełniała funkcje pomocnicze w strukturach Wehrmachtu i (po części) dla wielu żołnierzy była półrocznym szkoleniem przed rozpoczęciem właściwej służby w armii niemieckiej. Przynależność do niego była obowiązkowa dla mężczyzn od 18 do 25 roku życia. Postanowili oni rozbudować obóz, w którym miała mieścić się szkoła dla przyszłych kierowników grup roboczych. Dynamicznie rozbudowano go w latach 1936-37, aby pomieścił większą grupę kursantów.

Wybudowano nowe baraki, salę gimnastyczną, plac ćwiczeń i strzelnicę. Całość została otoczona murem, a przy bramie wjazdowej zawsze pełniono wartę. W marcu 1937 roku nastąpiło otwarcie. W pierwszym kursie udział wzięło 180 kursantów. Na uroczystą inaugurację przybyli do Świdwina członkowie kierownictwa zachodniopomorskiego okręgu Narodowosocjalistycznej Partii Niemiec oraz władze IV okręgu RAD, któremu szkoła podlegała. Dzięki kursantom owej szkoły powstał również ośrodek wypoczynkowy nad jerziorem Bukowiec, którego inicjatywę budowy zaproponowały władze miasta. Prace budowlane trwały w latach 1937-40.W tym czasie powstał okazały budynek z pokojami gościnnymi, salą bilardową i jadalnią, która pełniła również funkcję sali tanecznej, amfiteatr oraz drogę dojazdową do szosy Świdwin- Drawsko. Z okazji wybudowania ośrodka wydano także okolicznościowy stempel pocztowy oraz elementy symbolizujące świdwińskie atrakcje turystyczne: zamek, kościół, bramę kamienną, wieżę Bismarcka oraz jezioro Bukowiec. Po wojnie ośrodek i tereny jeziora zostały przejęte przez władze miejskie i przez wiele lat, aż do dziś, są miejscem spędzania wolnego czasu przez miejscowych jak i turystów.